Miód spadziowy iglasty to jeden z miodów szlachetnych, zwany królewskim lub papieskim. Pozyskiwany z rosy miodowej drzew iglastych, jest nieczęsto dostępny, przez co jego cena bywa wyższa niż innych gatunków miodów. Miód ten ceni się za bogaty, wartościowy dla organizmu człowieka skład, szerokie działanie lecznicze oraz wyjątkowe walory smakowo-zapachowe.
Wiele osób ceni sobie smak miodu spadziowego
Właściwości zdrowotne miodu spadziowego iglastego sprawiają, że od lat cieszy się on niezwykle szerokim zastosowaniem w profilaktyce zdrowotnej i terapii schorzeń. Miód ze spadzi iglastej jest najlepszy na choroby serca i naczyń krwionośnych, przewód pokarmowy oraz dolne drogi oddechowe.
Miód spadziowy z drzew iglastych wykazuje działanie przeciwzapalne i przeciwbakteryjne. Stąd jest często stosowany w łagodzeniu kaszlu, chrypy, a także stanów zapalnych żołądka, jelit, pęcherza moczowego, gruczołu krokowego, nerek i kamicy dróg moczowych. Podobnie skutecznie działa w zastosowaniu miejscowym na skórę: oczyszcza zakażone rany i przyspiesza ich gojenie, jest też pomocny w zwalczaniu ropni, ropowic, czyraków, krost i liszajów. Wspomaga w dolegliwościach reumatycznych.
Działanie lecznicze miodu spadziowego iglastego jest jednak dużo szersze. Wspiera on terapię takich chorób układu oddechowego, jak astma oskrzelowa, zapalenie płuc i gruźlica. Z kolei korzystny wpływ na układ krążenia zadecydował o tym, że miód spadziowy z drzew iglastych stosuje się w przypadku takich schorzeń, jak miażdżyca mięśnia sercowego, zakrzepica żylna czy guzy krwawnicze odbytu.
Duża zawartość składników biologicznie aktywnych czyni z miodu spadziowego iglastego cenną odżywkę regeneracyjną. Z dobrodziejstwa tego miodu powinny skorzystać osoby w okresie rekonwalescencji po chorobach i operacjach oraz borykające się z przewlekłym zmęczeniem, osłabieniem, anemią i hipowitaminozą.
Warto wiedzieć, że miód ze spadzi z drzew iglastych reguluje przemianę materii i wykazuje łagodne działanie przeczyszczające, przez co sprawdza się jako remedium na zaparcia i biegunki.
Według amerykańskich naukowców, badających właściwości lecznicze miodu spadziowego iglastego, mogą go spożywać diabetycy (w przypadku cukrzycy insulinoniezależnej) – przed jego zastosowaniem mimo wszystko zaleca się konsultację z lekarzem.
Kolor miodu spadziowego iglastego charakteryzuje ciemna barwa. Płynny miód spadziowy iglasty jest brązowy, brunatny, niemal smolistoczarny, czasem z zielonkawym odcieniem. Po skrystalizowaniu miód iglasty przybiera odcień ciemnoszary albo brunatnozielonkawy. Ciekawostką jest fakt, że miody ze świerku są zwykle ciemnozielone, z jodły herbaciane lub złocistożółte z zielonkawym refleksem, a z sosny – jasnobrązowe.
Zapach miodu spadziowego iglastego jest słaby, lekko korzenny, czasem żywiczny lub orzechowy – w zależności od składu i zawartości olejków eterycznych.
Smak miodu spadziowego iglastego jest mało słodki, łagodny, z żywicznym posmakiem. Występują takie miody spadziowe, które są w smaku gorzkawe, słonawe lub kwaśnawe.
Miód spadziowy iglasty może krystalizować szybciej lub wolniej. Determinuje to m.in. melecytoza, której wyższa zawartość wpływa na szybszą krystalizację i twardszą konsystencję miodu. Miód ze spadzi iglastej cechuje się dużą lepkością i gęstością, krystalizuje trudno i nierównomiernie. Patoka po kilku tygodniach lub miesiącach stopniowo przyjmuje niejednolitą, drobnoziarnistą, niekiedy grudkowatą postać.
Miód spadziowy iglasty to wysokogatunkowy pszczeli rarytas, trafiający w gust osób dorosłych. Miód ten, mało słodki, żywiczny, czasem cierpki, raczej nie smakuje dzieciom, choć w celach zdrowotnych można podawać go zarówno na chlebie, jak i w mleku czy wodzie z dodatkiem cytryny. Płynny miód ze spadzi z powodzeniem sprawdzi się jako dodatek do alkoholi. Miód spadziowy z drzew iglastych to zdecydowanie godny polecenia pomysł na miodowy upominek – niesamowicie zdrowy, cechujący się piękną barwą oraz wysublimowanym smakiem i aromatem.
Miód spadziowy iglasty pszczoły pozyskują ze spadzi jodły, świerku, sosny, modrzewia, a niekiedy także tui. W Polsce najczęściej spotyka się miód spadziowy ze świerku i jodły, przy czym ten drugi występuje głównie w Górach Świętokrzyskich, Karpatach i na Roztoczu.
Miód spadziowy zawiera od 4 do 9 razy więcej biopierwiastków niż miody nektarowe. W jego składzie znajdują się m.in. łatwo przyswajalne związki żelaza, cynku, miedzi i boru. Miód ze spadzi jest również źródłem mikro-i makroelementów, takich jak potas, wapń, sód, fosfor, magnez czy mangan.
Miody spadziowe cechuje wysoka zawartość melecytozy, zwanej cukrem spadziowym. Za sprawą obecności tego trisacharydu w znacznych ilościach, miód spadziowy może skrystalizować bardzo szybko, zyskując szarawe zabarwienie i twardą konsystencję, zwaną kamienną lub cementową.
Zielonkawy odcień miodowi ze spadzi nadają glony, głównie zielenice.
